Υπάρχεις (του Σπηλιου Παναγιωτόπουλου)

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι
που δεν χωρούν στους στίχους μου.
Όχι απαραίτητα γιατί οι στίχοι μου είναι κακοί,
αλλά μια ενδελεχή προσπάθεια να τους χωρέσω
θα είχε ορισμένως, σαν αποτέλεσμα,
 την ακούσια σμίκρυνση τους τόσο,
ώστε να χωρέσουν στα στενά όρια της δικής μου πραγματικότητας.

Όπως για παράδειγμα χωράει το περιστέρι στο κλουβί
ή όπως θα ήταν η προσπάθεια αποτύπωσης σε φωτογραφία
εκείνου του ηλιοβασιλέματος…

Υπάρχουν κάποια συναισθήματα που δεν χωρούν στους στίχους μου
γιατί χωράνε στην καρδιά μου.

Υπάρχεις και εσύ!


Σπήλιος Παναγιωτόπουλος

Η κυρία με τα δεν (του Χρήστου Χριστοπουλου)

Δεν έχει τέτοια ομορφιά, που θα μαγνήτιζε τα αντρικά βλέμματα.
Δεν έχει χρυσαφένια μαλλιά και γαλαζοπράσινα μάτια, ούτε σαρκώδη χείλη κι ό,τι άλλο μπορεί να εξάψει τη φαντασία!
Δεν ντύνεται με φανταχτερά φορέματα, δε φορά ακριβά αρώματα, δεν ακολουθεί κανενός είδους μόδα.
Δεν είναι ο κρυφός, πόσο μάλλον ο φανερός πόθος των αντρών.
Δεν κατέχει σπουδαία μόρφωση, ούτε την ακολουθούν τίτλοι σπουδών και πτυχία!
Δεν ανήκει στην ελίτ της κοινωνίας μας κι ούτε έχει κάποια αξιοζήλευτη επαγγελματική καριέρα.
Δεν έχει ούτε την οικονομική άνεση, να μπορεί να συντηρεί τον εαυτό της, παρά μόνο αρκείται στα απολύτως απαραίτητα!
Δεν διακρίνεται για την μεγαλομανία της, δεν έχει φιλοδοξίες παράλογες και αρκείται στα λίγα!!
Δεν....δεν.....δεν.
Το μόνο που δεν....η αγάπη  που είναι σε αφθονία και ξεχειλίζει απ´τα βαθύτερα της ψυχής της! 
Κι αυτή η εξαίρεση στον κανόνα της κυρίας με τα Δεν, εμένα μου αρκεί!!!


Χρήστος Χριστόπουλος