- Κύμα ,λες .
-Ήλιος, φωνάζω .
- Σύννεφο ακούς .
- Βροχή αισθάνομαι .
- Τυφώνας θα 'ρθεί .
- Γλυκό μαϊστράλι ,απαντώ .
Και συνεχίζει η μέρα να μας προσπερνά ...
Κι εμείς ,
που στη θάλασσα όρκους εμπιστευτήκαμε,
να τους σεργιανά στα πέρατα της γης,
Και μεις ,
που ποθήσαμε μεθυσμένα άστρα,
να στριφογυρνούν στον ουρανό μας
γαληνεύοντας τις ψυχές μας,
ένα φεγγάρι δεν αγκαλιάσαμε,
να φωτίζει το μέσα μας.
Να οδηγεί τη ματιά .
Να απαλύνει τους πόνους .
Ένα φεγγάρι , έστω ισχνό,
δεν σκεφτήκαμε να καβατζώσουμε.
Για τα δύσκολα βρε αδερφέ.
Για, όταν το κύμα θα γίνεται τσουνάμι.
Για, όταν, η βροχή θα μετατρέπεται σε καταιγίδα.
Για, όταν ο τυφώνας θα ξεριζώνει
την αγάπη απ' τις καρδιές μας .
Τι κρίμα ...
Αγγέλα Καραγκούνη