Ανάμεσα στα χέρια μου
κράτησα τ' όνειρο.
Ήταν τόσο όμορφο!
Η καρδιά μου αγαλίασε
η ψυχή μου γλύκανε...
Η φωτιά του μ' έκαψε
η λάμψη του με θάμπωσε
αλλά όταν άφησα τα χέρια μου ελεύθερα
πέταξε μακριά...
Ήταν για μια στιγμή μόνο...
Όνειρο μακρινό...
Σηκώθηκα και προχώρησα πέντε βήματα
παρά πέρα, γονάτισα κι εναπόθεσα
την ψυχή μου μπροστά του.
Το φεγγάρι ολόγιωμο φώτισε το διάβα μου,
πέρασα χαράδρες και ποτάμια,
βουνά μακρινά και δάση πυκνά
μα ποτέ δεν γύρισα να κοιτάξω πίσω μου ξανά".
-Η θύμησή του υπάρχει ακόμα εκεί
σαν ένα σημάδι που έχω από παιδί,μπαμπά...
-Υπάρχει, το ξέρω μα δεν πονάει...
Πέρασε, παιδί μου,τώρα,σώπασε...
Όταν ξημερώσει όλα θα έχουν περάσει...
Πολυξένη Ζαρκαδούλα