Ήσουν πληγή, μια επικείμενη σήψη,
ο χορός μιας ατέρμονης θλίψης.
Ήσουν η ουσία στο πικρό κατακάθι,
η οξεία ακίδα στο ξερό το αγκάθι.
Ήσουν ο πόνος διπλωμένος στη μέση,
το δάκρυ πριν στο πάτωμα πέσει.
Ήσουν ένας κόμπος στο λαιμό σκαλωμένος,
η ίδια η ελπίδα πνιγμένη σε έλος...
Ήσουν το βάλς των χαμένων ονείρων,
ο σταθμός των κεκλεισμένων ορίων.
Ήσουν η χαμένη, μια απέλπιδα Άνοιξη,
απ' την αρχή, ένα τέλος μιας άφιξης...
Ήσουν ένα βήμα, σε υπόκωφο βάθρο,
το άλυτο θέμα σε παράλογο άρθρο.
Οι δείχτες στου χρόνου το σπασμένο ρολόι,
στη ζωή απεχθές, συνεχές μοιρολόι.
Ήσουν η γεύση μιας πλανεύτρας ουσίας,
Ο απών στην ψυχή μιας χλιαρής παρουσίας.
Ήσουν το σκότος, στο αδιάβλητο χάος,
αχλή υποψία, ένας ασθμαίνοντας φάρος.
Δεν ήσουν εκείνα που η καρδιά 'ποζητάει ..
Να πιει την αγάπη, σαν τη γη που διψάει...
Ήσουν από κείνα, που την θλίψη ορίζουν,
τη χαρά, την αγάπη που αιώνες γκρεμίζουν.. .
Ρηχό, ασταθές της καρδιάς σου το βάδισμα,
πικρό και βαθύ της δικής μου το ράγισμα...
Ήσουν του τόξου σου το σπασμένο σου βέλος,
σ' ένα έργο προδότης, μιας ουτοπίας το τέλος...
Λιλή Βασιλάκη
Συλλογή "ροές ψυχης"