Ταξίδι στο χώρο της ποίησης και του λόγου. Ένας χώρος έκφρασης ανοιχτός σε όλους.
Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018
Θέλει τόλμη (της Σοφίας Τανακίδου)
Τον αδύναμο πάντα στη σκέψη μου έχω
και στηρίζω
Και την τόλμη θαυμάζω
ανθρώπων
που παρά τις συνθήκες
που τους θέλουν υπό
έχουν μες στην ψυχή τους
έναν ασίγαστο πόθο
Και παλεύουν για αυτόν
Τι αξίζει αλήθεια
περισσότερο απ' όλα
Το να ζεις νικημένος;
Η να πεθαίνεις για κάποιο σκοπό;
Σοφία Τανακίδου
και στηρίζω
Και την τόλμη θαυμάζω
ανθρώπων
που παρά τις συνθήκες
που τους θέλουν υπό
έχουν μες στην ψυχή τους
έναν ασίγαστο πόθο
Και παλεύουν για αυτόν
Τι αξίζει αλήθεια
περισσότερο απ' όλα
Το να ζεις νικημένος;
Η να πεθαίνεις για κάποιο σκοπό;
Σοφία Τανακίδου
Για σένα, που έφυγες νωρίς (της Σμαραγδής Μητροπούλου)
Έριξε η μοίρα την αυλαία
κι έμεινε η παράσταση μισή…
Μεσάνυχτα…
ώρα σημαδιακή.
Γρήγορα έφυγες…
Σαν μουσική νυχτερινή τα βήματά σου
προτού σε πάρει το φως.
Αντίο, πήγα να σου πω
όμως τα λόγια πέτρωσαν στα χείλη.
Καλή αντάμωση σε μια ουράνια Ιθάκη
σαν γυρίσει του χρόνου ο κύκλος…
η ψυχή σου.
Μα αυτός ο χρόνος…
πόσο αργά, Θεέ μου, πόσο αργά!
κι έμεινε η παράσταση μισή…
Μεσάνυχτα…
ώρα σημαδιακή.
Γρήγορα έφυγες…
Σαν μουσική νυχτερινή τα βήματά σου
προτού σε πάρει το φως.
Αντίο, πήγα να σου πω
όμως τα λόγια πέτρωσαν στα χείλη.
Καλή αντάμωση σε μια ουράνια Ιθάκη
σαν γυρίσει του χρόνου ο κύκλος…
η ψυχή σου.
Μα αυτός ο χρόνος…
πόσο αργά, Θεέ μου, πόσο αργά!