Μάνα (του RE.pe Pepliwths)

Μάνα αθάνατη, πνοή ζωής
σταμάτημα του χρόνου
μες τη ζωή τη δύσκολη
ανάχωμα του πόνου

Μάνα το πρώτο φως
ο πρώτος ήχος
πυξίδα στο ταξίδι της ζωής
άφατη αγάπη, λόγος άρρητος

Πρώτο χαμόγελο, γλυκό νανούρισμα
η χαρά στα πρώτα λόγια...
μάνα, χαρά, ευγγέλιο!!!
εικόνισμα...μάνα αιώνια!!!

Μάνα αγάπη , γλυκό συναίσθημα
χρώμα, χαρά, ευωδία!!!
Μάνα ταξίδι, στο χρόνο
αέναη πορεία...

Πορεία που είναι η ιστορία μας
Φως στην αφάνεια...
άρνηση λήθης...
ομολογία αλήθειας...

Μάνα, χωνευτηρι εικόνων, χρωμάτων
μάνα κουράγιο, συναισθημα ένα
σύμβολο αγάπης...
πρόσωπο ένα...

Ο δικό σου δρόμος
φως , εικόνες, ήχος...
παιδικά χαμόγελα...
αφελείς απορίες...

Έτσι είσαι μια πορεία...
αυτό που λεν στο καλό...
και στ' άλλα, μονάχη
ασπίδα είσαι , στο κάθε κακό...

Μάνα χαρά!!!αυτό που λεν
εν Αρχή ην ο λόγος!!!
Μαγεία του παραμυθιού...
που έχει , αίσιο τέλος...

Μάνα εικόνα κλεμμένη...
που φωτίζεις το μέλλον
σε όλους δίνεις, σε όλους χαρίζεις
Ποτέ δεν φτωχαίνεις...

Μάνα, χαρμόσυνο άγγελμα
φωτεινή ζωοδότρα...ζωσμένη φαρετρα...
που δώρα μοιράζεις...

Και στη μοιρασιά, πάντα χαμένη
που όλα τα δίνει !!!κι ας μην παίρνει ...
Η χαρά της να δίνει...έτσι ειναι
ο αληθινά πλούσιος...παντα γενναιοδωρος!!!

Μάνα που το λεξιλόγιό μας
κάνεις φτωχό...
Φοβάται η σκέψη...
Μην αστοχήσει...

Μάνα εσύ η πηγή...
το νάμα...η βρύση , η δροσιά...
εσύ η έκφραση!!!
κάθε θετικής σκέψης...εσύ η ρήση...

Και εμείς διαβάτες, ατσούμπαλοι...
που το βήμα τους χάνουν...
ιχνηλάτες, πορείας μυστικής!!!
που τα ίχνη σου ψάχνουν...

Μάνα μνήμη, κυτταρική...
που ανακαλύπτουμε, τον εαυτό μας
αναγνώστες της ζωής...
ξανα-γνωρίζουμε...ξανά- γυρίζουμε...

Εσύ το το πρωτότυπο...και μεις η κόπια!!!
Εμείς ο πίνακας...και συ το χρώμα...
Μάνα είσαι το εμείς...με άλλη όψη...
Αφού το εγώ , το διέγραψες...ΜΑΝΑ Αιωνια...

RE.pe Pepliwths

**Το ποίημα δεν είναι κατοχυρωμένο
αλλά χαρισμένο σε όλες τις μάνες
του κόσμου !!!Ιδιαίτερα σε αυτές
που δεν θα το ακούσουν...***

Μάνα (της Σοφίας Τανακίδου)

Λέξη που δε γεύτηκε ποτέ παράδεισο.
Δε τη ξεστόμισε ο Θεός ποτέ.
Την άκουγε από χιλιάδες στόματα.
Ύμνοι στο όνομα της από το γένος των ανθρώπων.

Μα Εκείνος
δε γνώριζε το λόγο...
Δεν είχε μάνα...

Και κατέβηκε στη γη.
Να σώσει τους ανθρώπους.
Θα τό 'χε κάνει με χιλιάδες άλλους τρόπους.
Όμως κατέβηκε στη γη να γεννηθεί
για νά 'χει... μάνα!

Ύψιστη τιμή στη μάνα!


Σοφία Τανακίδου