Εκεί στα Διά-σπαρτα Μιτάτα (του RE.pe Pepliwths)

Βραχνή η φωνή του Ψαραντώνη
οι Κουρήτες  κάμουν , ταραχή
εκεί στα Διά-σπαρτα Μιτάτα
τα βράδια στήνεται , γιορτή...

 Ο Μίνωας και η Ιοκάστη
Ραδάμανθης και Αιακός
μαύρο μαντήλι, στο κεφάλι
πίνουν ρακές, έχουν χαρές

Την λύρα, ο Σκουλάς στο χέρι
κι ο Ψαραντώνης που γροικά
είναι η φωνή του, ίδια η Κρητη
κι η Μυθω-δια ξεκινά...

Στα ίδια βήματα  για αιώνες
χορό εκεί στήνει η Λευτεριά
Ο Δίας γίνεται μπροστάρης
στου Ιδαίου Άντρου, τη σπηλιά...

Μην λησμονείς την Ιστορία
Ίσκιοι, προγόνων, περπατούν
φωτιές στο Διά-σελο ανάβουν
στο γλέντι τους σε καρτερούν

Ίδιες μορφές χιλιάδες χρόνια
Ο Βώδινας , κερνά ρακή
Ο RE.pe τάχυνε το βήμα
να μην αργήσει στη γιορτή!!!


RE.pe Pepliwths



Αφιερωμένο στον φίλο Γιώργη Βώδινα
που σεμνα διακονεί τον λόγο και την ποίηση...
***To  ποίημα δεν ειναι κατοχυρωμένο
  αλλά χαρισμένο...γιατί αληθινα δικό μας
 ότι χαρίσαμε...***

Το κύμα (του Χρήστου Κουκουσούρη)

Της θαλάσσης εγώ μαύρο κύμα
έχω κάνει εχθρούς, πώς να ζήσω ;
Μεγαλώνω γοργά κι είναι κρίμα,
δεν προφταίνω συγνώμη ν’ αφήσω
ως να φτάσω σ’ ακτή και να σβήσω,
των κανόνων κι εγώ είμαι θύμα…

Της θαλάσσης που ο Αίολος  αγγίζει
με πνοές, που στο βάθος θεριεύουν
και τη δόλια ψυχή συγκλονίζει
για τα πλοία που μ’ άγρια παλεύουν
στοιχειά, την χαρά που του κλέβουν,
να σαρώσει καθώς στροβιλίζει.

Της θαλάσσης που μέσα αναδεύει
το αρχέγονο σπέρμα κι ευθύνη
που ‘ν’ ευθύνη δοτή και παιδεύει
κι εγώ κύμα καρπός απ’ τη δύνη
και του έρωτα πάθους για κείνη
που  αν κορέσει, για λίγο μερεύει.

Η σελήνη και τ’ άστρα του νότου
μαρτυρούν, τέτοιο πάθος δεν σβήνει
ένα σμίξιμο αιώνιο αφ’ ότου
ο Αίολος την θάλασσα πίνει
και μεθάει και το σπέρμα του αφήνει
σαν φτηνός εραστής λάμψης κρότου.

Χρήστος Κουκουσούρης