Τι γύρευε ένα εμβόλιμο έαρ
σε διαρκή χειμαζώμενη ζωή;
Τα τρύπια μανίκια του κόσμου χαμογέλασαν
Κι οι καρδιές αναπάντεχα σκίρτησαν
Αναθρώσκων καπνός από τα απομεινάρια
χάιδεψε φιγούρες σε κορνίζες κενές
χαμογέλασε μια μικρή ουτοπία
ένα τριαντάφυλλο άλλαξε χρώμα
Κι εκείνη η κούκλα μέσα στις στάχτες ζωντάνεψε
ο κουτσός στρατιώτης βρήκε το χαμένο του πόδι
Κι όλα στο χάδι μιας ακτίνας
που άρχισε να φέγγει
μια γουλιά έαρος
μια νύξη πως μέσα σε χειμώνες κυοφορείται
Ανάταση!
Δώρα Μεταλληνού