Αμαρτίες (της Σοφίας Τανακίδου)

Χριστέ μου.
Δεν σήκωσα ποτέ τον σταυρό σου.
Ένας άνθρωπος είμαι μόνο.
Πως να αντέξω το βάρος του;
Το βάρος της αμαρτίας τόσων ανθρώπων.
Εδώ τις δικές μου αμαρτίες
δεν αντέχω να σηκώσω.
Με βαραίνουν κάθε μέρα και περισσότερο.
Έναν ολόκληρο χρόνο με τσακίζουν.
Ως την νύχτα της Σταύρωσης σου,
που τις ποτίζεις με το αίμα σου
και μου τις συγχωρείς.
Και με την ανάσταση σου
μου δίνεις την ευκαιρία να αρχίσω από την αρχή.
Κι'εγώ.
Ανίδεος ανθρωπάκος.
Ξαναγυρνώ στα ίδια λάθη.
Και φορτώνω τον Σταυρό σου ξανά.
Στους αιώνες των αιώνων.

Σοφία Τανακίδου