Στο μαβί της νύχτας (της Αναστασίας Κουτσούκου - Κλεάνθη)

Πέρα απ' το τρελό παιχνίδισμα των άστρων πέρα απ' της νύχτας τη μελαγχολική παράσταση, Προβάλλει νησί παραδεισένιο,το λυκόφως. Μαβιά, βιολέ ατέλειωτα τόξα, ανοιγονται στ' ουρανού τ' απέραντο ξετύλιγμα. Την ώρα αυτή,το ερωτικό παραλήρημα γίνεται πιότερο αισθητό, οι υπάρξεις εκμηδενίζονται, οι ψυχές ανηφορίζουν αχαλίνωτα. Η ύλη αδύναμη στις προσταγές της ηδονής, αδρανεί.
Αναστασία Κουτσούκου-Κλεάνθη

Εαρινό ταξίδι (της Δώρας Μεταλληνού)

Περνάει κι από δω η Περσεφόνη ψιθύρισε ένα πλανεμένο ονειρο στο χελιδόνι Κι εκείνο ψαλίδισε το χρόνο να περάσει πως δε λαθεύει και στην ώρα της θα φτάσει; Πως βρίσκουν σπόρο τα δάκρυα των σύννεφων ; Τι κι αν προπορεύτηκαν στρατιές μαρτύρων; Τι κι αν οι αχρείοι της γης μάτωσαν το χώμα; Εκείνο λίπασμα έγινε . Ο σπόρος θεριεύει ακόμα και στην πέτρα Πάνδημη υποδοχή ετοίμασαν οι κήποι της καρδιάς κι ο Ερωτας ξεσκούριασε τα βέλη του. Σε κάθε ανάσα του άλικες παπαρούνες έβαψαν μάγουλα Τόσος χειμώνας πως χώρεσε στις καρδιές; Θεά εσύ ,των χρωμάτων και της γονιμότητας, της βλάστησης και της Ανάστασης, Διώξε το Χειμώνα! Στείλε τα ματωμένα όνειρα να ξεπλυθούν στο κύμα να απαμβλυθούν οι γρατζουνιές να ξεχειμωνιάσει η λύπη στα χειμαδιά μιας ατέρμονης Άνοιξης Γέννησε ήλιους τετραξανθη μέρα Αγίνωτη, ματωμένη,πικραμένη μα ...Άνοιξη! Έαρ έλα! φωνάζει κι ο Ποιητής. κι εκείνο υπακούει....

Δώρα Μεταλληνού