Μεγάλες αγκαλιές (της Εύας Γεωργίου)

Σβήνουν σιγά σιγά τα τελευταία φώτα
Ήταν μεγάλη η γιορτή…
Αμέτρητες οι ευχές και τα φιλιά…
Μεγάλες αγκαλιές…
Στολίδια με χρώμα παντού…
Στολιστήκαμε και εμείς …
Απλετο Φως!
Σε λίγο… θα σβήσουν τα τελευταία κεριά…
Τα συρτάρια από νωρίς άνοιξαν και περιμένουν…
Περιμένουν όλα όσα έφυγαν
Και το ερώτημα πάντα .. ίδιο…
Πόσα στολίδια θα αντέξουν μέχρι την επόμενη γιορτή;
Πόσες ευχές θα μείνουν ίδιες… ;
Πόσες αγκαλιές θα μείνουν ανοικτές;
Πόσα φιλιά θα γίνουν απλά μια ανάμνηση;
Πόσο χρώμα θα ξεθωριάσει…;
Κι η επόμενη γιορτή… τι θα μας θυμίζει;

Εύα Γεωργίου

Ομορφη μέρα (της Φωτεινής Ψιρολιόλιου)

Tο μήνυμα ξεκάθαρο 
απ την αντένα του μυαλού μου την ψηλή
Η κλίση από το ζειν επικινδύνως
εμφατικά ορατή
Εκπνέοντας τον καπνό της παραζάλης, 
φούσκωσα άρμενα για ξερικό νησί
Ο βούρκος των ημερών ας με ξεβράσει 
με μια σανίδα , τεθλιμμένο ναυαγό
στραπατσαρισμένο όνειρο αγκαλιά μ ένα δελφίνι 
πλεούμενο αυτό και στο κατάστρωμα η σειρήνα του εγώ
Σε χρόνο άχρονο από ένα φινιστρίνι ,
να αλητεύουμε σε κάμπο αλμυρό .


Φωτεινή Ψιρολιόλιου